West USA

TERUG NAAR PLANNING

Donderdag, 26 september 2019
Petrogliefen in Fremont Indian State Park en Butch Cassidy
Gisteravond om 19:30 uur kwam nog een eenzame fietser met een tentje op de camping. Hij stond op een tentplek dus we zagen hem niet. En verder was het dat, wat een grap zeg!! Dus vannacht was het stil en donker! En alweer zagen we de Melkweg vanuit het slaapkamerraam.
Helaas werd er weer gesnurkt dus Jacky heeft niet echt lekker geslapen.
Voor het ontbijt heeft ze de laatste appel in een pannenkoek voor René en mij gedaan. Dat smaakt prima. En zoals elke dag waren we weer om 8 uur klaar om te vertrekken. Dag prachtige lege camping!!

De weg was saai, recht en saai. Er zijn mensen die zeggen dat lange afstanden maken door zo'n landschap "geen straf" is maar geef mijn portie maar aan Fikkie. Ja, de bergen om ons heen waren niet lelijk, maar alleen maar zo achter het stuur, blegh. Maximum snelheid is 65 en ik rij 55, vind dat hard genoeg en het rijdt een stuk zuiniger. En bovendien, er was vandaag weer wat zijwind en dat voel je enorm.

We zijn in Richfield naar de Walmart gegaan, toen hadden we er een klein uurtje opzitten. Even een onderbreking.
Onze echte bestemming was Fremont Indian State Park. Ik had me er echt op verheugd. We deden trails 5 en 6. Trail 5 was een makkie want rolstoeltoegankelijk, trail 6 was kretsend naar boven en daarna levensgevaarlijk naar beneden glibberen. Niet dus. We zijn omgedraaid en kretsend naar beneden gegaan. We hebben genoeg rock art gezien, en zowel Jacky als ik werd het op een bepaald moment zwart voor de ogen. We hebben dus een Franse sausage gedeeld en wat gedronken. Toen ging het weer. Maar voor de rest hebben we het hier maar bij gelaten. Jammer.

Picknicken aan de rivier ging ook al niet, er zijn geen plekken waar je aan het water kunt parkeren, dus hebben we geluncht op een rest area, niet zo mooi als aan het water maar toch een prima plek.

Net onder Circleville lag het "childhood home of Butch Cassidy", er stonden best wel wat caravans/campers dus we zijn er ook gestopt. Het bleek echt wel de moeite waard te zijn om even te kijken. Mooie omgeving ook. Dus Jacky: je had gelijk. Hadden we toch ook bij die "Bell" moeten gaan kijken?? LOL.

En toen door naar Panguitch, ik was gaar gereden. Om 14:00 uur waren we al op de KOA, druk! Twee jaar geleden stond hier in dezelfde periode geen hond, nu allemaal grote bakken met Amerikanen. Maar nog steeds geen huurcamper.
We merken dus dat we in het popiejopie gebied komen, oef.
We hebben nu plek 22, een patio hoekplek. We moesten zowaar bijbetalen omdat de prijs omhoog was gegaan sinds onze reservering. Nou, dat vinden wij dus niet kunnen, geboekt en betaald is geboekt en betaald! Over vier dagen zouden we weer hier staan, op plek 15, dus die zijn we meteen even gaan bekijken. Bah, krap en helemaal ingesloten. Dat gaan we dus niet doen. We hebben een andere plek geboekt op Pinewoods RV in Duck Creek Village, daar was zowaar alles nog vrij. Maar voor de rest, Ruby's Inn etc., was vol. We zijn weer in de gekte terecht gekomen. We moeten weg van de meute.

We hadden ons ook al bedacht dat we geen campings meer langs de Interstates moeten kiezen, en we hadden er nog 1, die bij James M Robb SP in Grand Junction. We hebben Pallisades geboekt en nu veranderd in de Fruita Section waar we in 2017 ook hebben gestaan. Het scheelt nu in totaal ook weer mijlen, dus de afstanden zijn prettiger geworden.

Heerlijk gedoucht weer en René heeft de grill aangemaakt voor de erpels en de rib.
Verder lekker gelezen.

Wildlife: een hagedisje
Het weer: zon, 28 graden.
Gereden: 107 mijl
Camping: KOA, Panguitch, plek 22