West USA

TERUG NAAR PLANNING

Zondag, 6 oktober 2019
Ouray en even kijken bij McCloud
Gisteravond zagen we de herten, ook voor de wagen liepen ze, op weg naar de appeltjes die ze op de camping komen eten.
Vannacht was het koud, brrrr. Jacky wilde vanochtend een RV boeken in South Fork, dan hebben we in elk geval faciliteiten als het onder het vriespunt komt. We weten niet wat we nog meer kunnen doen. Uitwijken naar het zuiden heeft geen zin want ook in New Mexico wordt de vrieskou verwacht. Voorlopig doen we verder niks, we wachten het af. Als een weg niet begaanbaar is dan rijden we hem simpelweg niet, maar Colorado is natuurlijk wel aan sneeuw gewend, dus wie weet valt het wel mee.

De kachel ging wat langer aan dan normaal. Jacky en ik wilden hier douchen, in de Colorado State Parks is het niet gratis en op deze camping was het wel gratis, en heel erg schoon. En wat een lekkere douches!!
Ik heb Engelse worstjes en ei gemaakt voor het ontbijt, lekker. We reden vandaag dan ook eens wat later weg dan normaal, zo rond 8:45 uur.

We hadden besloten eerst naar Montrose terug te rijden, even de tank bijvullen bij de Citymarket, hier krijgen we met de klantenkaart korting, dus dat is mooi meegenomen.
Na het tanken gingen we rustig de Walmart in, die ligt ernaast. We hadden besloten extra doudountjes te kopen voor de komende kou. Eentje voor René ($ 5,88) en een grotere voor Jacky en mij ($ 8,88). Dat laat zich doen. We proberen ze mooi mee naar huis te nemen, altijd handig. En het weegt niks.
Nog wat druiven, witte koeken en broodjes gekocht. En ik zag nog een mooie bloes voor Mariecke voor maar $ 9 dus als ze hem niks vindt dan is het geen ramp.

Toen reden we naar Ouray. Dit plaatsje ligt prachtig aan het begin van hoge bergen, de San Juan Mountains. We zijn eerst naar het Visitor Center gegaan en hebben de nodige brochures meegekregen. We zijn daarna naar de Box Canyon Falls gegaan. Een hele enge kloof, smal bedoel ik, waar een waterval naar beneden dondert. Je loopt over een ijzeren looppad tegen de klif aan, doodeng vond ik het maar ik ben blij dat ik het heb gezien.

De mevrouw bij het Visitor Center zei dat er 2 mijl buiten Ouray een uitkijkpunt was over Bear Creek Falls, dus besloten we tot daar de Million Dollar Highway te rijden. Wij hoeven die weg niet zo nodig, zeker niet met mijn hoogtevrees en Jacky zit er dan ook niet lekker naast.
We kwamen eerst bij de "Switzerland of America" uitkijkpunt, je kijkt dan over Ouray en de omringende bergen, mooi is het hier.

Een stukje verder lag dus de Bear Creek Falls uitkijkpunt. Ook alweer zo hoog, nee het is niks voor mij. De weg loopt dan nog 70 mijl door naar Durango, pffff, geef mijn portie maar aan Fikkie. Morgen doen we de andere kant van de San Juan Skyway, inclusief Telluride, die vonden we in 2017 ook prachtig, en niet eng.

Ik ben hier gedraaid en we zijn terug gegaan naar Ouray, er was een grote parking voor RVs waar wij de enigen waren. We liepen zo de Main Street op. Het ziet er allemaal leuk en gezellig uit, maar dit soort plaatsjes zijn echte tourist traps. Alles is veel duurder dan in "gewone" plaatsen. Koffie voor $ 5, een milkshake voor $ 7. Ik dacht het niet dus. Als je daaraan meedoet dan moet je een veel groter dagbudget hebben dan onze magere $ 30, waar wij elke dag aan overhouden! We hadden een hele mooie magneet gezien, maar niet voor $ 25......
We hebben geluncht met een heerlijk broodje van bij de Walmart, gewoon zelf belegd met ham en kaas. Stukje worst erbij, mmmm.

We hadden nog graag de Cascade Falls trail willen lopen maar ik durfde er niet te parkeren, hartstikke scheef op losse gravel. Het stukje weg naar de Main Street was ook losse gravel en behoorlijk steil naar beneden, dus ik ben via een parallel weg naar beneden gegaan. Toen hoorden we dat er een steen in een van de banden zat. Het bleek een kei van zo'n 10 cm lang die tussen de twee achterbanden zat. Niet normaal. Gelukkig is er verder niks gebeurd. In Ouray is alleen de doorgaande weg verhard, de rest zijn allemaal dirt roads (stof, stof en nog meer stof.....).

Net ten noorden van Ridgeway ligt het Dennis Weaver Memorial Park. Dennis Weaver kennen we natuurlijk van de politieserie McCloud. Hij heeft tientallen jaren in Ridgeway gewoond en de Weaver family heeft dit park gedoneerd. Het Memorial bestaat uit een heel groot bronzen beeld van een adelaar, er omheen staan overal stapeltjes met gedenkstenen. Prachtig. Het voelde heel sereen en spiritueel daar. Ook stond er een grote xylofoon waar we op hebben gespeeld. De Uncompaghre rivier stroomt er langs en her en der staan picknicktafels.
We zijn een stukje van de trails gaan doen maar we liepen blind. Er stonden bordjes maar op het kaartje stonden geen namen en de trail klopte niet met het kaartje, dus we zijn na een 15 minuten omgedraaid.

Toen naar de camping. Ze hebben alleen Loop A open van Dakota Terraces, hè? Je vraagt je af waarom. We hebben een mooie back-in, back-ins hebben mijn voorkeur. De plaatsen liggen ver uit elkaar en zoals zo vaak, is ook hier onze wagen de kleinste.

Jacky is gaan wassen, 2 machines, ik heb koffie gemaakt en ben de foto's van de plek gaan maken. Toen werd ik aangevallen door een cactus bolletje. Zo eentje die naar je toespringt of zo. Zo de zijkant van mijn blote voet in. Ik kreeg ze er ook niet uit. Jacky heeft het grootste stuk moeten afknippen en met pijn en moeite kreeg ze de stekels eruit. Oef, wat een pijn!! Meteen even ontsmet want het bloedde ook. Twee minuten later zat er eentje onder mijn voetzool, terwijl ik met slippers op het cement liep. Valse krengen. Ook deze kreeg Jacky er maar met moeite uit.

Toen de droger aan stond zijn we naar het visitor center gelopen. Die mevrouw daar vertelde dat ze een naam hebben voor de grote bakbeesten waar Amerikanen in "kamperen": MacMansions. Het kan allemaal niet groot genoeg zei ze. Tja. Vreemd volk.

Jacky is de was gaan afmaken en ik heb gekookt, gehaktballetjes, rösti, champignons en ui. Best lekker. Gisteren hebben we trouwens eggnog ijs gekocht, beetje vreemd maar het went. Het lijkt in elk geval NIET op advocaat, ik proef kaneel en kruidnagel. Vreemd dus.

Hopelijk hebben we het vannacht ietsje minder koud. Morgen lekker met het kabelbaantje.

Wildlife: Mule deer en chipmunks
Het weer: zon, 24 graden.
Gereden: 68 mijl
Camping: Ridgeway SP, Dakota Terraces campground, plek A17, stroom