TERUG NAAR PLANNING

NABESCHOUWING

Het "camperen"
Wij hadden een 26 foot camper gehuurd via Tioga Tours in Nederland en hadden gekozen voor de aanbieder Road Bear. De reden hiervoor was dat zij wagens aanbieden van maximaal een jaar oud en een hele goede reputatie hebben. We hebben de wagen opgehaald in San Leandro (San Francisco) en weer ingeleverd in Las Vegas, 6 weken later.
Road Bear heeft de naam de duurste aanbieder te zijn maar in ons geval bleken ze het goedkoopst, we kregen niet alleen "vroegboek"korting maar ook "langduur"korting waardoor de prijs vanaf 42 nachten opeens een stuk lager uitviel dan bij een nacht korter.

In San Leandro vonden wij het nogal chaotisch. Andere huurders kregen met hun papierwerk meteen hun GPS mee, wij niet. We hebben er drie keer om moeten vragen.
De uitleg werd ons gegeven door een kundige jonge vrouw, in een camper die voor een ander Nederlands stel was. En toen kregen we die van ons te zien. Die bleek heel anders te zijn, mét een slide out en de "technische dingetjes" waren anders en zaten op andere plekken, wat ons niet verteld werd. Daar kwamen we tijdens de reis pas achter. Ook werd niks verteld over de werking (en bij ons de problemen) van de ijskast en wat te doen bij geen stroom op de stopcontacten, iets wat we vanaf het begin al hadden omdat een knopje niet goed bleek te staan. Lang leve behulpzame buren op de eerste paar campings.
Ook hebben we een paar keer moeten vragen om de extra dekens, ze waren erg laks in San Leandro. De hendeltjes van de black water en de grey water afvoer kregen we met geen miljaar open, er werd een beetje olie op gedaan en dat was het. Op een van de eerste campings brak het hendeltje al af. Gelukkig kon René het met duct tape vastmaken, maar we vonden dat we een "crappy" camper hadden mee gekregen. Ook bleek al op de eerste camping dat de afvoerslang van het zwarte water niet compleet was... Jakkes... Gelukkig werd het probleem verholpen door iemand van de camping. Anders hadden we mooi (en letterlijk) in de stront gezeten.
Uiteindelijk hebben we 2 weken later alles bij Road Bear in Las Vegas laten nakijken en repareren. In Las Vegas was de service veel en veel beter, zij waren zelf ook van mening dat San Leandro gewoon slecht werk leverde.
Las Vegas heeft ons op het eind heel gul onze $ 200 preparation fee plus de aankopen die wij hadden gedaan vanwege een gebrekkige inventaris en een kapotte koel- vrieskast, terugbetaald. Dat was een mooie geste.

Overigens hebben we tijdens onze trip diverse mensen gesproken die hadden gehuurd bij Road Bear, Cruise America en Apollo, en iedereen had problemen, gebrekkige inventaris, dingen die kapot waren etc. Zo blijken andere verhuurders geen levelers te voorzien, die hebben wij toch wel héél vaak gebruikt, ook op RV Parks waarvan je denkt dat het wel level zal zijn. Road Bear is ook de enige aanbieder die luifels aan de wagens heeft, maar in Las Vegas vertelden ze ons dat die ontzettend vaak kapot gaan. Dat begrijpen we best want bijna op elke camping zagen we Road Bear wagens waarvan de huurders de luifel ook 's nachts en met veel wind open lieten, tja, het is tenslotte toch niet van henzelf......
Wij hebben de luifel geen enkele keer uit gehad, we zaten ofwel in de schaduw van de camper, van een boom, of gewoon lekker in de zon.

We hebben met vier volwassenen zes weken in dat ding gewoond. Je moet je even aanpassen aan de ruimte, je kunt niet allemaal tegelijk door de wagen lopen, maar we hebben niet het gevoel gehad dat het niet ging. We hebben ons niet aan het ruimtegebrek geërgerd. Natuurlijk leef je deels ook buiten en 's avonds lagen wij héél vroeg in bed. We sliepen zo'n 10 uur per nacht!
We hadden wel graag, met vier personen, wat meer bergruimte gehad. De ijskast en vriezer waren prima qua formaat, alleen hadden wij dus best veel problemen dat de propane steeds uitviel.

Het rijden in de wagen is me meegevallen, je moet anders denken over het nemen van bochten, hobbels en kuilen in de weg, parkeren etc. Maar dat wordt snel een gewoonte.
Qua verbruik heb ik het prima gedaan. Op drie tankbeurten na, reed ik 1 op 11,5 terwijl we hadden gerekend op 1 op 8. De drie meest ongunstige tankbeurten was het 1 op 8,5.

In totaal hebben we met de camper 4412 mijlen gereden, gemiddeld per dag 105 mijl. Dat vonden we meer dan genoeg. Op die manier hadden we tijd om te wandelen, dingen te bekijken, rustig boodschappen te doen, maar ook om op de campings waar het kon, te douchen, te wassen en gewoon rustig dingen te doen. We kunnen ons niet voorstellen dat veel mensen enorme afstanden af (willen) leggen, je ziet het land dan alleen vanuit de auto, wij hebben het veel meer beleefd en ervaren, naar ons gevoel. Een eventuele volgende keer zou ik liever niet meer dan 100 mijl per dag willen afleggen.

Het grootste probleem wat wij ervoeren met reizen in een camper, was de beperking van zo'n camper. En dan bedoelen we het parkeren, maar ook het niet kunnen komen op plekken waar je misschien wel heen wilt gaan.
Om te parkeren heb je gewoon een grote plek nodig. Vooral in bepaalde Nationale Parken bleken die speciale RV plekken meestal bezet door gewone auto's terwijl daar, voor die auto's, nog meer dan genoeg plekken vrij waren. En als je de camper niet kunt parkeren, dan zet je hem niet zo maar eventjes ergens in een gaatje, iets wat je met een auto wel kunt doen. Het asociale parkeergedrag van vooral Amerikaanse automobilisten maakte de ervaring in die Nationale Parken negatief. Canyonlands spande de kroon, daar waren niet eens RV plekken bij het Visitor Center.
Officieel mag je met een gehuurde camper/auto ook niet op onverharde wegen rijden, je bent daar niet verzekerd, en soms heb je geen keuze. zo zijn er campings met gravelwegen, daar zou je dus officieel niet mogen komen. Uiteindelijk hebben wij ook een paar stukjes onverhard gereden, maar ik deed dat wel met samengeknepen billen en dan maar hopen en bidden dat je niet net daar pech kreeg.

Iets wat ons naar het einde van de vakantie toe steeds meer begon te irriteren was het "kamperen" van de Amerikanen. Wij hadden de mooiste natuurcampings uitgezocht en dan sta je toch op elke camping tussen de enorme bussen waar Amerikanen in rijden. En ja, als er stroom is dan loeien de airco's continue (wij hebben het amper gebruikt, we denken dan gewoon: pas je aan of suck it up), en hebben ze geen stroom dan het geloei van de generatoren, want oh jee, ze hebben eens geen stroom..... Nou, wij konden prima dagen achter elkaar zonder stroom of aansluitingen. We hadden 3 kleine lampjes bij op een batterij voor 's avonds, maar de ledlampjes in de wagen verbruikten ook niks. De propane gaat erg lang mee, dus voor de koelkast, het koken en de water heater (die gebruikten wij alleen voor het afwassen) heb je geen hook-up nodig. We vonden zonder hook-ups zelfs prettiger.
Nou passen wij ons sowieso aan de situatie aan, da's het makkelijkst. We hebben de douche in de camper niet gebruikt (nou ja, Emma 1 keer), waarom ook wel? We gebruikten de wc alleen 's nachts en onderweg als er echt geen wc in de buurt was. Douchen deden we op de camping áls er een douche was, maar van een paar dagen niet douchen is nog nooit iemand dood gegaan, en we stonken echt niet. Op Wahweap RV Park, waar we 2 nachten hebben gestaan, waren wel douches, maar die waren zo goor, nee dan liever een washandje gebruiken, bah! De wastafel is prima te gebruiken en dat hebben we ook gedaan.

Conclusie van het "camperen": we hebben het heel prettig gevonden omdat je je huis bij hebt en als je op de camping bent dan kun je gewoon lekker naar buiten. In een hotel kom je niet meer van je kamer af. Maar, al met al is kamperen in Amerika niet kamperen voor ons. We weten niet of we nog eens een camper zouden huren, gezien de gestegen kosten van werkelijk álles, denken we dat Amerika sowieso voorlopig niet meer leuk is om te doen.

De campings zijn duur, de benzine is duur, het eten is duur, echt alles is duur.

Wifi
We hebben gemerkt dat de wifi op de meeste campings niet geweldig is. Al met al hebben we ervaren dat de beste wifi te vinden is bij de meeste Visitor Centers, Walmart en Safeway.

Natuur en drukte
De Nationale Parken zouden wij niet meer bezoeken. Je gaat er naartoe omdat je het gevoel hebt dat je "moet", want die zijn het mooist. Nou, niet dus. Onze ervaring is dat andere parken zoals State Parks, National Monuments, National Recreation Areas, National Forests en parken die gewoon een park zijn, véél meer te bieden hebben. Ze zijn compacter en je hoeft daarom geen mijlen te rijden om het te zien, dat moet je in een National Park wel, je rijdt echt behoorlijke stukken van punt naar punt, gewoonweg omdat de National Parks véél groter zijn.

Iedere toerist gaat het standaard rijtje parken af en dus worden de NP's overspoeld door Europeanen en busladingen Aziaten, blegh. Je rijdt en wandelt in polonaise. Niet ons idee van natuurbeleving.
Als we het nog eens zouden doen zouden we bijna alle National Parks die we nu hebben gedaan, niet meer bezoeken. Alleen Black Canyon of the Gunnison vonden we spectaculair, en daar komt weer niemand. Moab zouden we niet eens meer in de buurt willen komen. Yosemite zouden we wel bezoeken, maar net zoals deze keer, alleen het stukje bij de Tioga Pass. Idem bij Zion, de Kolob Canyons zouden we zeker weer bezoeken, en we vinden het heel jammer dat we nu geen tijd hadden voor de Kolob Terrace Road.

De parken
Yosemite National Park: wij zijn bewust niet naar de gekte in Yosemite Valley gegaan, vanwege de drukte en bijbehorende taferelen. We hebben een stukje gezien en gedaan bij Tuolumne Meadows/Tioga Road. We zijn niet verder gereden dan Olmsted Point. Dat vonden we schitterend. Maar ook Tenaya Lake, Parson's Lodge (met trail) en een stukje Lyell Canyon trail. Werkelijk adembenemend! De hele korte Nunatak Nature Trail was al net zo schitterend maar deze ligt net buiten het park.

Death Valley National Park: dit was voor ons het minst mooie park. Heel vreemd want we houden van woestijn. We vonden het een kleurloze vlakte. De Mesquite Sand Dunes vonden we wel mooi, ook omdat we hier veel sporen zagen van o.a. slangen. Zabriskie Point gaf ons een goed beeld van de kale bergen in het park. Hoogtepunt was Father Crowley Point waar we een straaljager door de canyon zagen vliegen, kwestie van op de juiste plek op de juiste tijd.

Zion National Park: ook hier hebben we bewust de valley gemeden, berichten van rijen bij de shuttles, wandelen in polonaise, daar gruwelen we van. Maar zion NP heeft nog 2 delen, de Kolob Terrace Road (helaas hadden we hier geen tijd voor) en de Kolob Canyons. Dit vonden we schitterend, we hebben er een hele mooie kleine wandeling gedaan en we waren praktisch alleen. Ander voordeel van dit stuk van Zion is dat we nu bovenlangs via Cedar Breaks zijn gereden, zooooo mooi!!

Bryce Canyon National Park: we zijn hier 2 keer geweest omdat we ook Red Canyon en Kodachrome Basin SP wilden doen. Het mooiste van Bryce vonden we de Bristlecone Loop Trail en de Mossy Cave Trail. De Bristlecone trail is erg rustig maar ook erg mooi. De Mossy Cave wordt door meer mensen gedaan omdat deze langs de doorgaande weg ligt. Maar dit was zo veel mooier dan we hadden verwacht. Wel wat drukker, maar niet zoals in het park zelf. De kleuren van de hoodoos, het riviertje, de waterval en de mossy cave, heel divers op zo'n kleine afstand. Al met al, als je geen tijd of zin hebt in Bryce NP, de Mossy Cave Trail is een volwaardige vervanger, mooier zelfs dan het park. Combineer het met Red Canyon en je hebt werkelijk het beste gezien.

Capitol Reef National Park: tja, ik weet niet goed wat ik hiervan moet vinden. Goosenecks Overlook was spectaculair en ook rustig, maar dit ligt net buiten het park. De Scenic Drive vonden we niet bijzonder, we zijn ook niet tot het eind doorgereden. De Hickman Bridge Trail, ook net buiten het park, was een leuke trail om te doen. Een redelijk drukke trail, maar niet zo druk dat het storend was.

Canyonlands National Park: de meeste parkeerproblemen hebben we hier gehad. Ik bedoel maar, zelfs geen enkele RV plak bij het Visitor Center..... waaaaattttt???? En ook op de overige parkeerplaatsen was het moeilijk om met de camper plek te vinden. De enige onbeschofte ranger in dienst van de NPS werkt hier. We call him the "nazi ranger". Uiteraard heeft die man en de problemen met het prakeren ons beeld van dit park zeer negatief beïnvloed. Daarentegen was de trail naar Mesa Arch gewéldig mooi, en gelukkig konden we hier de 2e dag wel parkeren.

Arches National Park: een heel druk park ook weer. Ze zijn hier God weet hoe lang aan de weg aan het werken en dit was nog steeds niet klaar. Veel stopplaatsen langs de weg waren niet bereikbaar omdat er werkverkeer op stond, maar vele andere plekken waren gewoon afgezet met pionnen zodat je op maar heel weinig plekken kon stoppen. Twee wandelingen die we wilden doen (Balanced Rock en Park Avenue) waren daardoor niet bereikbaar. Wat ik ook hier vond is dat de afstand naar het eind van de weg weer vrij lang was. En ook op het eind was het een zooi door werkzaamheden/afzettingen. De weg naar Delicate Arch ook nog eens afgezet en ja, waarom ga je in hemelsnaam naar Arches als niks bereikbaar is.
Het mooiste vonden we The Windows en Garden of Eden, we hadden na die twee dingen het park meteen moeten verlaten dan waren we minder teleurgesteld geweest. Al met al vonden we Moab een grote teleurstelling. Onze verwachtingen waren hier toch wel hoog, iedereen, maar dan ook iedereen vindt het GEWELDIG. Maar dat valt ons sowieso op, niemand zegt ooit iets negatiefs over dit land terwijl er genoeg negatiefs zichtbaar is. De USA is echt niet perfect en dat mag zeker gezegd worden.

Black Canyon of the Gunnison National Park: het mooiste National Park waar we zijn geweest. Niet groot, niet druk en de uitkijkpunten zijn zó overweldigend dat zelfs mensen zonder hoogtevrees er spontaan hoogtevrees van zouden krijgen. Zo apart door de zwarte kleur ook. En geen parkeerproblemen.

Mesa Verde National Park: een heel mooi park, de bezienswaardigheden liggen ook weer helemaal op het eind van de lange weg het park in. Zeer de moeite waard, geen enkel probleem met parkeren, geen hordes mensen, gewoon genieten van natuur en cultuur.

Grand Canyon National Park: ik ben er in 1979 geweest en toen viel het me tegen, maar goed, ik was pas 16 jaar oud en dan waardeer je bepaalde dingen nog niet. Maar ook nu, het is mooi, maar als je het hebt gezien op 1 plek, dan heb je het gewoon gezien. Qua wandelen vond ik het doodeng, er is geen enkele bescherming langs de rim (wel in the Village) en er waren op dat moment dit jaar al 13 mensen dood gegaan in de Grand Canyon. And still counting! Ik heb er een boek van gekocht, met alle dodelijke ongelukken in de GC. De Grand Canyon Village gaf ons heel sterk een Disney gevoel, zooooo druk, in de rij staan voor alles zo'n beetje, bizar. De volgende ochtend zijn we nog op een tweetal uitkijkpunten geweest waarvan we Desert Tower View het allermooist vonden.

Saguaro National Park: hier zijn we afgelopen maart al een paar keer geweest, zowel in West als in East, Nu alleen in West. Dit blijft ons favoriete park. Vrij rustig en  ontzettend mooi. Helaas was het, met name voor Emma, te heet om er te wandelen.

Volgende USA vakantie(s)
We zijn nu twee maanden thuis en we hebben nog steeds het gevoel dat we (voorlopig?) klaar zijn met Amerika. De kosten, ook ter plekke, rijzen de pan uit en dat is het voor ons gewoon niet meer waard. De vluchten zijn voor ons vanaf Nantes of Bordeaux al heel erg duur en de vliegmaatschappijen kleden de tickets nóg verder uit. sinds heel kort moet je voor alle bagage betalen, dus hoppa, nóg duurdere tickets. Het is daarnaast een pokke-end vliegen, blegh. Voor ons is Amerika nooit heilig geweest zoals het voor sommige mensen wel lijkt te zijn. We zien echt wel de lelijke en slechte dingen daar en daar storen we ons ook aan; de troep die Amerikanen in hun "tuinen" verzamelen bijvoorbeeld, hoe is het mogelijk vragen we ons vaak af. Trump doet het land ook helemaal geen goed

TERUG NAAR PLANNING